Spotkanie Kinnojo i Khakiryo

Kinnojo przybiegła tu czekając na partnera. Czekała na Khakiryo.

Khakiryo powolnym krokiem niszczył śniegowy mur. "Zima..." pomyślał patrząc na płatki lecące z nieba. "I woda..." dodały jego myśli widząc morze. Nie było zamarźnięte a to z kolei można było nazwać dziwnym. Jego uwadze nie umknęła też wilczyca stercząca na tle wody. Khaki podszedł do wody bezszelestnie i spojrzał w swe odbicie lśniąco-zielonymi oczyma. Były niczym dwa neony. Póki co nieodzywał się. Taka jego natura...

// To morze jest jak latem. Tu nie ma zimy, jest tylko lato.//
Wilczyca obejrzała się za siebie i zauważyła wilka. - Witaj! - powiedziała - Jestem Kinnojo a ty? - zapytała i popatrzyła na niebo.

//Trzeba by było zrobić pogodę bo się pogubię xP
Ktoś się do niego odezwał. Ciekawe kto? Ach to ona! Ta wilczyca co siedziała na tle morza. Mało kto się do niego odzywał. Był zbyt niebezpieczny... Khkaki poprawił swoją czapkę bo jak zwykle opadła mu na oczy po czym rzekł, basowym, lekko zachrypniętym głosem.
- Khakiryo... - To mówiąc spojrzał w dal i cicho dodał. - Demon... Wiesz?
Jedna z jego klątw. Bezustanne powtarzanie słowa "wiesz". Ciekawe jak długo Kinnojo wytrzyma w jego towarzystwie.

- Lubię tych, co mnie wkurzają. - odpowiedziała łagodnym głosem. - Ja Szaman, wiesz? - uśmiechnęła się. Po chwili ukazały się delfiny. - Patrz! - krzyknęła i pokazał mu je.

Khaki spojrzał na nie ze znudzeniem. Wszystko co widział było... Denne... Nudne i zawsze czarno-białe. Khakiryo wstał i wsadził łeb do słonego morza. Po chwili zaczął pić ją jak każdą inną wodę. Kiedy skończył jego nienaturalnie długa grzywa opadła mu na barki, a i czapka zasłoniła oczy. Wyglądał jak siedem nieszczęść i jeszcze więcej.
- Szaman mówisz? - Rzekł patrząc na nią zza grzywki. - Nie wyglądasz mi na szmana... Wiesz? Ale bez obrazy...
Powiedział to co myślał i odgarnął grzywę.

- Nie szkodzi - powiedziała i z jej twarzy zniknął uśmiech. - Czy chcesz mieć mnie za partnerkę? - zapytała, chociaż miała małe szanse.

Khaki jak za skinieniem czarodziejskiej różdżki zmienił się w czarnego demona o krwistych znaczeniach po czym, niczym wiatr podfrunął do Kinn i spojrzał na nią czerwonymi oczyma.
- Demona za partnera? To głupie... Wiesz?
Rzekł chrapliwie po czym na powrót powrócił do swojej wilczej postaci.

- Nie, to nawet fajnie mieć kogoś wyjątkowego, innego niż inne basiory. - odpowiedziała i warknęła na rekina o imieniu Kieł Barlos Niukiś. - Widziałeś mojego rekina? - zapytała i pokazała mu go.

Świat powariował! Rekiny hodować, demony za partnerów?! "Cóż za ekscytujące przeżycia..." pomyślał z irytacją. Kątem oka spojrzał na rekina. To wystarczyło by ten wystraszył się, i odpłynął. "Płyń, płyń tchórzu!" myślał wrednie Khaki po czym spojrzał na Kinn.
- Nie wiem czy jesteś pewna... - Rzekł ponuro. - I ty pewnie też tego nie jesteś... Wiesz?
To mówiąc spojrzał ze spokojem na dwumetrową falę zbliżającą się do brzegu.

- Ja jestem pewna. - odpowiedziała i uśmiechnęła się. - Wiem, żę to zabrzmi dziwnie, ale mój tata był demonem. - Wilczyca popatrzyła na falę. Była ogromna, no może nie aż tak. Wadera miała plan. Wskoczyła na falę i usiadła. Wyglądała jak latający wilk.

Khakiryo przytaknął i wyszczerzył się w demoniczym uśmiechu.
- Ale nie był aż taki jak ja... Wiesz?
Rzekł i pogładził swoją czapkę. Za nic by jej nie zdjął. Khaki widząc szaleńcze próby utrzymania się Kinnojo na fali przeminił się w demona i wchłonął w wodę. Teraz to on ją kontrolował. Kontrolował falę tak, żeby zniknęła na wyspie będącej nieopodal. Gdy już to zrobił znowu stał się wilkiem i sam także siadł na piasku wyspy, czekając aż fala zniknie a Kinn wyląduje obok.

Fala zaczęła wariować i wyrzuciła Kinnojo na brzeg. Wilczyca upadła na pysk. - Twarde lądowanie! - uśmiechnęła się i jej łapa zmieniła się w rękę Demona. - Ups! - krzyknęła i posmarowała łapę olejem, po chwili już jej nie było. Wadera znowu miała normalą kończynę. - Co robimy? - zapytała i pofrunęła do góry, a potem usiadła obok Khaki.

Khaki z absolutnym spokojem się wszystkiemu przyglądał. W istocie jednak zachichotał niedosłyszalnie. Nie pozwolił swojemu umysłowi dłużej się śmiać, spoważniał i odpowiedział.
- A na co masz ochotę?
Spytał znudzony. Zawsze był znudzony. Nawet jak nic nie robił bądź coś robił.

- Hmmmm - zamyśliła się. - No to zapolujemy w lesie? - zapytała i była gotowa do wędrówki.